W 1943 roku w Podobwodzie Niewachlów powstała grupa dyspozycyjna, którą dowodził ppor. Józef Mikołajczyk ps. „Marcin”. Grupa ta formalnie podlegała Szefowi Kierownictwa Dywersji Okręgu AK Kielce. Był nim cichociemny Jan Piwnik „Ponury”. W lipcu grupa przebywała na zgrupowaniu na Wykusie koło Wąchocka gdzie koncentrowało się całe Zgrupowanie. Grupa „Marcina” dotarła tam wkrótce po pacyfikacji Michniowa. Niedługo oddział dostał od „Ponurego” rozkaz zdobycia w Kielcach umundurowania i wyposażenia dla żołnierzy Zgrupowania. Jako cel wybrano koszary Baundienstu przy ulicy Piotrkowskiej.  Zdobyte umundurowanie nie dotarło jednak do „Ponurego”, bowiem Zgrupowanie wymykało się z kolejnych obław i kontakt z nim był niemożliwy.

     „Marcin” wrócił na swój macierzysty teren i w dalszym ciągu prowadził działania. W lipcu 1943 roku uwolnili w Kielcach, na ulicy, aresztowanego wcześniej swojego kolegę: Władysława Janysta „Jagiellończyka”. Na zimę grupa została rozformowana, a trzon oddziału został ukryty w dworku Sienkiewicza w Oblęgorku. Po śmierci „Marcina” (przypadkowa akcja rozbrojeniowa w Kielcach przeprowadzana 4 lutego 1944 roku) dowództwo objął Zbigniew Kruszelnicki ps. „Wilk”. Było to w lutym 1944 roku. Grupa została zasilona przez żołnierzy z Plutonu AK nr 186 z Kieleckiego Czarnowa i specjalizowała się w akcjach kolejowych (wielu jej członków było klejarzami).  Trochę później do oddziału dołączyła także grupa harcerzy.

     Po śmierci „Wilka” oddział został włączony do oddziału partyzanckiego „Wybranieccy”, którym dowodził Marian Sołtysiak „Barabasz”. Oddział tworzył w nim 4 pluton i przeszedł cały szlak bojowy.